شاید این سوال پیش بیاید که من از کی شروع به یاد گرفتن کردم . از پیش دبستانی یا از اول ابتدایی ؟
پاسخ : هیچکدام. ما از نوزادگی شروع به یادگیری کردیم ، چطوری شیر مادر را بخوریم و اگر گرسنه شدیم داد بزنیم تا به ما شیر بدهند. عطر بدن کسی که به ما شیر داد را در بینمان حفظ می کنیم و اگر او در کنار ما نباشد، شروع به بی تابی و گریه کردن کنیم پس چه جالب.
جالب است بدانید نوزاد تا دو ماهگی به جز مادرش دیگران را شفاف نمی بیند. پس ما از اول شروع به یادگیری کردیم ولی نکته اینجاست که ما احساس نیاز کردیم تا یاد گرفتیم. الان هم باید احساس نیاز کنیم و بیشتر مطالعه کنیم. تنها در رشته و تخصص خودمان مطالعه نکنیم. اطلاعات عمومی خودمان را به ۱۰۰ برسانیم. ساده لوح نباشیم و وقت رو از دست ندهیم . ثانیه ثانیه از عمر ما دارد می گذرد. وقت رو هدر نده یه مطلب تو بگو. یه مطلب من بگم. یه راهنمایی تو کن. یه راهنمایی من بکنم از تجربیات هم استفاده کنیم تا شویم انسان.
خدا انسان را نیافرید که فقط بخورد و بیاشامد و عبادت کند.
خدا کل کهکشان و زمین و خورشید و ماه و غیره آفرید تا به آن بیندیشیم و تعمل کنیم.
حتی پیامبر اکرم (ص) در مسجد به کنار دانشمندان می رفت تا از مهظر آنها فیض ببرد و علم بیموزد. پس چرا من و شما خوابیم دقیقه دقیقه ثانیه ثانیه وقتمان را طلف می کنیم.
کسانی هستند که به جای اینکه قدر خودشان را بدانند راه های بدی را انتخاب می کنند مانند خود ارضایی، دوستی با رفیق بد و گرفتار شدن با دود سیگار و قلیان. وای برما چه می کنیم با خودمان اگر یک ساعت مطالعه کنیم بهتر ار آسیب رساندن به خودمان است.
انشالله که با افزایش علم خود را از گمراهی در بیاوریم ، علم هم افزایش نمی یابد مگر با علم و عمل.